ÇOBAN İLE DELİKANLI

Buranın yolları karanlık ey yolcu.

Suları acı, açlığı ekşi.

Yoksa yanına ümit etmek yetisini almadın mı.?

Mintanımın altında çavdar ekmeği var ve üzüm hoşafı.

Sevmediğini biliyorum lakin zamanla alışacaksın.

Eski zaman kitaplarından tanıdım seni.

Fakat hepsi yanmış.

Yalanları beyinlerde unutulmak korkusuyla kalmış.

Peşinde hasımların var.

Başına ödül konmuş.

Getirene deliksiz bir uyku

Ve aydınlık rüyalar vaat etmişler.

Ödülü almaya kendini kendin götürüyorsun.

Ölüm biraz aşağıda kalıyor yolcu.

Burası yaşamak rezaleti

Ve tutarsız tedirginlikleri insanların.

Seni eski bir kitaptan hatırladım yarım yamalak.

Seni önceki hayatımdan tanıdım.

Ellerin inanılası düşlere doğru kararsız titrer.

Öğle uykuların dut ağaçları altında.

Hasımlarına aldırmadan ve rüzgarla oynaşan saçların.

Ellerinle kuzulara su içirirsin.

Bak nasıl tanıdım.

Lakin ölüm biraz aşağıda.

Burası söz vermek mahcubiyeti

Ve gayrı meşru çocukları aşkların.

Seni kendimden tanıdım.

Başına ödül konmuş.

Lakin ödülü bir haydut almış kaçmış.

Deliksiz uykular arama delikanlı.

Dedim ya sevdalara ümit bağlama.

Güvercin kanatlarında bazen karanlık görüyorsun.

Aydın düşlere bu denli bağlanma.

Denizleri yakabilirim sanıyorsun.

Bana ömründen bir kaç yıl ver.

Ve boş ver türküleri.

Boşuna vurulup vurulup iyileşiyorsun.

O dağların ardında kendini arama.

Yıllarını dönek saatlere kaptırıyorsun.

Aç çakallar gibi cüretkar sözlerin.

Aramızda yıllar var öylesine riyakar.

Umduğun vakitte ölemeyeceksin delikanlı.

Beni bir yerlerden anımsıyorsun.

Ölümü buralarda arama delikanlı.

İkimize de yazık ediyorsun.