SENİ İÇİMDE UĞURLAYAMIYORUM

Bir şey unutmadın mı abi?

Alelacele gidiyorsun gerçi ama sen hep öyle gidersin. Gözlüğün kitapların eşyaların dostların borçların her şey tamam. Bu sefer başka gidiyorsun. Bir şey unutmadın mı? Sisli soğuk bir akşamda çay içerken anlattığın hikayeleri unuttun. Ben onlara inanmamayı ama yinede çok sevmeyi öğreneli çok oldu. Sen bu sefer bir başka gidiyorsun. Korkma üşü diyorsun bana. Üşümek en gerçek duygudur. Sabah 6 gibi köpekler gelecek onlara ekmek içi at diyorsun unutma. Yoksa içinin keşkelerine havlarlar. Sen o köpekleri yıllardır beklediğin şey için mi bırakıyorsun? Yıllardır bunu mu bekliyordun? Yoksa yıllardır boşa beklemiş olmaktan mı korkuyorsun?

Ceplerini yokla abi. Bir şey unutmadın mı? Beni almayı unutmadın.

Beni anlamayı unuttun. Sen anlamadıkça içimde anlaşılması gereken şeyler de azalıyor. Nasıl böyle gidiyorsun? Beni tanıyorsun. Neyden korktuğumu biliyorsun. İnsan bir zamanlar korktuğu birini bir daha asla sevemez. Kimi sevmek istediğimi biliyorsun. İçimde kırık bir ümit bırakıyorsun. Perşembeleri yazdığımı unutuyorsun. Anlatacağım çok şey var. Bu sabırsızlıkla perşembeleri bekleyemem. Anlatacağım her şeyi unuttum. Bu tembellikle perşembelerden kaçamam. Ama sen nasıl böyle gidiyorsun. Ben bir o kadar kalıyorum. Geceleri büyük kararlar alıp sabah unutuyorum. Ceplerimdeki bozukları sayıp çay içiyorum. Yağmurda yürüyorum. İnsanlara hayret ediyorum . Kayboluyorum. Sen üşü diyorsun ben kanıyorum. Kendimi asla dinlemiyorum. Çünkü insan kendisiyle konuşursa değil, kendisini dinlerse delirir.

Ceplerini yokla abi. Bana başka biri olmayı öğret. Ben seni çok seviyorum. Ama sende geleceğimi görmek istemiyorum. Nasıl beni anlamadan gidiyorsun. Söylediğin kitapları okudum. Kaybettiğin rüyaları buldum. Tüm dostları unuttum, hepsini bir eski zaman hikayesi saydım. Yeterince yaşadım yeterince bekledim. İnandım yas tuttum başka biri oldum çıktım. Unuttum. Üşüdüm. Seni içimde uğurlayamadım. Yeterince üşüdüm abi. Ama yeterince isyan edemedim.