MALATYA İHMAL DEĞİL İHYA EDİLMELİDİR

Ocak 2020’de büyük bir deprem yaşanmış, Elazığ merkezli deprem şehrimizi de vurmuştu. Büyük yıkımlar yoktu.

Fakat bu deprem şehirdeki binalara ciddi hasar vermişti. Pek çok bina az hasarlı olmuş, orta hasar alanlarda tamir edilmişti.

Bir büyük deprem daha yaşanmaması hepimizin tek ümidiydi.

Çünkü şehrin zayıflayan binaları büyük bir depremi kaldıramayabilirdi.

6 Şubat’ta korktuğumuz oldu ve gece 4:18’e şiddetli bir depremle uyandık.

Pazarcık merkez üssü deprem, şehirde yıkımlara sebep oldu. İnsanlar korku içinde sokaklara döküldü.

Bitmek bilmeyen bir geceydi. Yeni Camii, Büyük Otel olmak üzere pek çok yapı yıkılmış, şehirde herkes korku ve telaş içinde sabahın ışıklarını beklemeye başlamıştı.

Gündüz olunca şehrin gördüğü zararda ortaya çıkmıştı. Belki toparlanabilirdi.

Fakat 13’den sonra yaşanan Elbistan Merkezli ikinci büyük deprem şehri yerle bir etti .

Malatya harap oldu.

Depremin şehre verdiği yıkım çok büyük.

Yıkılan ve yıkılacak olan binalar şöyle dursun, binlerce insanımız vefat etti.

Bir gün öncesinde aynı sokaklarda yürüdüğümüz, alışveriş ettiğimiz, konuştuğumuz pek çok insan enkaz altında kalarak vefat etti!

Binlerce bina yıkıldı.

Binlercesi de ağır hasarlı durumda.

Ş ehrin hali içler acısı. Bu yazıyı kaleme alırken depremin üzerinden 42 gün geçti.

Ancak şehir hâlâ enkazlarla dolu.

Yıkılacak binlerce bina var.

Toki dışında şehrin merkezinde oturan insan neredeyse kalmadı.

Şebeke suyu kirli.

Onbinlerce insan Malatya’yı terk etti.

Malatya’da kalanlar ise büyük bir hüzün içinde şehrin bomboş sokaklarını kederle izliyor ve bir daha Malatya toparlanır mı diye birbirlerine soruyorlar.

Şehrin merkezinde yaşam neredeyse bitti.

Toki de olmasa Malatya’da lambası yanan ev bulmak imkansız olacak.

Ülkenin gündemi seçim.

Fakat Malatya halkının gündemi sadece geçim.

Çünkü Malatya’da artık çadırdan konteynera taşınabilmek lüks!

Bu ortamda hiç kimse farklı bir gündemi ne düşünmeye ne konuşmaya güç bulabiliyor.

Şehrin yaraları sarılıp, tekrar ayağa kaldırılmadan Malatya halkının tek gündemi deprem ve depremin yaralarının sarılması olacaktır.

Malatya halkı ihmal edilmek istemiyor.

Malatya depremde Hatay’la birlikte en büyük zararı gören kent.

Depremden birkaç gün sonra bile ‘’Malatya’da o kadar yıkım oldu mu ki?’’ diyen insanları gördüm.

Doğu Anadolu’nun bel kemiği bu kent ihmal edilirse yazık edilmiş olur.

Bu kentteki insanların yaşam koşulları iyileştirilmez ise şehirden hızla göç devam edecek ve Malatya ne yazık ki nüfusunu -bir daha asla eskisi gibi olmayacak düzeyde- kaybedecektir.

Malatya’yı 1893’den sonra nasıl ayağa kaldırdılarsa yine ayağa kaldırmak ve şehrin hüviyetini daha da güçlü bir şekilde korumak zorundayız.

Bu kentin sahip olduğu tüm kültürel, ticari, sanayi cazibeleri korumak şehrin yöneticilerinin en büyük vazifesi olacaktır.

6 Şubat ve sonrasında vefat edenlere Allah’tan rahmet, yaralılara şifa, kalanlara da sabır ve metanet diliyorum.

Ramazan-ı Şerif memleketimize ve ülkemize huzur ve ferahlık getirip, gönüllerimize şifa olsun…

· Sonsöz gazetesi de pek çok yerel basın kuruluşu gibi depremde aldığı hasarla yayın hayatına ara vermek durumunda kaldı.

Ancak zor koşullar altında da olsa okuyucularına ulaşmayı kendisine vazife bilmeyi devam ediyor ve edecek.

Bu günlerin son bulacağı, güzel günlere erişeceğimiz günler gelecek.

Malatya boynu bükük kalmayacak, Allah’ın izniyle.

Selam ve dua ile…