DÜRÜSTLER SEVİLMEZ

Düşüncelerinde güzellik olmayanlar, merhameti küçümserler, hasarlı ruhlar yaratırlar, problem çıkarırlar, çözüm üreten ve yolunu gösteren cesur ve dürüst adamları sevmezler.

Renkleri bellidir, toplumun sevgiyle kaynaşmasını, herkesin adaletli olmasını, işlerine haram, hile katmadan dürüst şekilde çalışmasını her şeyden önemli görürler. İyi yapılan işleri takdir ederler, kötü yapılan işlere de şiddetle karşı çıkıp uyarılarını yaparlar, eleştirirler.

Dürüstler, istenildiği gibi olmadıkları zaman istenmezler. Nerede, kime karşı ve hangi durumda olursa olsun, sevilmeyeceklerini bilseler de, “insan için yaratılan dünyanın hem kendine, hem de başkalarına cennet olması için doğru bir duruş sergilerler.”

Dürüstler açık, net, samimi, önyargısız, objektif ve herkese karşı saygılıdırlar. Kimseyi memnun etmek için konuşmazlar ve insanlara yalan bir dünya yaratmazlar.  karşısındakiler kırsalarda, üzülselerde uyarmaktan çekinmezler.

İyi eğitim alan, spor yapan, sanatla uğraşanlar dürüst davranırlar. Duruma göre vaziyet almak yerine, yalan bir dünya yaratıp insanları uyutanların hatalarını ve yanlışlarını belgelerle, yapıcı şekilde yol göstererek doğruya doğru, eğriye eğri dedikleri için sevilmezler.

Yakınlarının ayıplarını, yanlış işlerini açığa çıkarırlar, örtbas etmezler. Gerçekleri yok etmeden, silmeden, gizlemeden, değiştirmeden veya bozmadan açığa çıkarırlar. Kazanmak için bildikleri yoldan vazgeçmezler. Doğruları gerekli ve yerinde söyledikleri için sevilmezler.

Dürüstler sevilmek, övülmek ve önemli hissedilmek için, menfaat ve çıkar ilişkileri kurmazlar. Dik dururlar, fitne ve fesatla işleri olmaz. Bedel ödeyeceklerini bilirler ve karşısındakilerinin arkalarından konuşmak yerine ne olduklarını yüzlerine söylerler.

Özü sözü bir ve açık sözlü olan, karakterinden ödün vermeyen dürüst insanları, yalancı, sinsi ve ikiyüzlü insanlar duymak istediklerini duymadıkları ve söyledikleri doğrular zorlarına gittiği için rahatsız olurlar. Haklı bir şekilde eleştirenleri ve her şeyi olduğu gibi söyleyenleri sevmezler.

Dürüst insanlar, sahte olan hiçbir şeyi sevmezler ve kalplerine kulak vererek konuşurlar. Sözlerinin doğru olduğuna emin olmadan söyleyecekleri şeyleri söylemezler ve yalan söylemekten kaçındıkları için, çoğunlukla eleştirilerin hedefi haline gelirler ve zarar ederler.

Doğrunun doğruluğu acı ve can acıtıcı olduğu için, çıkarlarının zedelenmemesini, yanlışlarının ortaya çıkmamasını isteyenler gerçekleri duymak istemezler. İkiyüzlülüklerini yüzlerine çarpanları,  gördüğü eksikliklerini eleştiren “dürüst” kişileri işlerine gelmediği için sevmezler.

Yanlışlarını doğru gibi görenler, kendi yanlışlarını bilen ama menfaatleri nedeniyle önemsemeyenler, doğruları duyurmak isteyenlerden hoşlanmazlar. Duymak istediklerini söyleyenleri severler. Bütün iyilikleri içinde barındıran dürüst insanların söylediklerini önemsemezler.

Dürüstler yiğittir, şuna buna yaranma ihtiyacı duymazlar. En insafsız tehditlere aldırmazlar, ucu nereye dokunursa dokunsun, sözle ya da davranışla doğruları rahatlamak, ağır bir yükü omzundan düşürmek ve vicdan azabı çekmemek için sevilmeyeceklerini bilerek çekinmeden söylerler.

Dürüst insanlar “Şerefli yaşamak için, adaleti temel alarak yaşarlar.” Doğruyu söylerler, doğruyu konuşurlar, doğru iş yaparlar ve her tür çıkara rağmen asla yalana yaklaşmazlar. Lehine de olsa aleyhine de olsa hiç düşünmeden çok şey olan doğruyu söylerler.

Dürüstler insan olarak kendilerini doğruluktan sorumlu tutarlar. Söyleyecekleri sözde, tehlike de olsa, doğruyu söylerler. “Tehlikeyi doğrulukta görseler de doğruluğa yapışırlar. Kurtuluşu, insanı insan yapan değerleri doğrulukta görürler.”

Dürüst insanlar sevilmek için “hak ve hukuktan, karşısındakilere saygılı davranmaktan vazgeçmezler.”  Saygı duyulan olmak için, “yalan sözlerle kimseyi ne överler, ne de hatır kırarak, gönülleri viraneye çevirmezler.” İnsan olmanın gereklerini yerine getirirler.