İNSANLARIN İYİLİĞİNİ İSTEYENLER

Akıl sahibidirler, iyilik yapmayı insanlığın temel değerlerinden birisi sayarlar. İnsanları sevdikleri için, işlerini kibar ve cömert davranışlarla en iyi şekilde yaparlar. Merhametli ve çalışkandırlar, kendilerine emanet olan her şeye gözleri gibi bakarlar.

İnsanların iyiliğini isteyenler, önce kendi kalplerini iyileştirirler, zulme ve haksızlığa uğrayanların, karnı aç olanların maddi ve manevi ihtiyaçlarını karşılarlar. Kimsenin kimseye muhtaç olmadığı, iyilik beklenmediği bir dünyada da yaşanılması için çalışırlar.

Güçlü karakterlidirler, kendilerini beğenip karşısındakileri hor görmezler. Güzel sözlerle sevginin çoğalmasını sağlarlar. Egoist değillerdir, sürekli olarak kendi düşüncelerinin veya davranışlarının daha doğru olduğunu karşısındakilere anlatma, onları ikna etme çabasında olmazlar.

İnsanları iyi tanırlar, tatlı dilli ve güler yüzle konuşurlar. Karşındakilere öğüt vermek yerine onları dinlerler ve anlamaya çalışırlar. Hatalı olduklarında yalnız olmaktan korkmazlar ve hatalı değilim diye ısrar etmezler, hatalarını kabul edip tartışmayı uzatmazlar.

Kötüler insanlar, iyilik yaptıkları zaman bunu bilirler, iyiler ise hiç bilmezler. Karşısındakilere hayal kırıklığı yaşatmamak için, gurur kırmadan ve ego yapmadan, doğru iletişim kurarlar. Onları suçlamadan dinlerler ve dünyayı onların gözüyle görmeye çalışırlar.

Doğruyu ortaya çıkarmak ve yanlış yapılan şeylere çözüm yolu üretmek ve kimseyi küçük düşürmek için pişman olacakları sözleri söylemezler. “Akıl okumak yerine, karşısındakilerin gönlündeki düşünceleri öğrenmek için sakin şekilde soru sorarlar”.

İyilik yapmayı görev sayarlar ve haksızken haklı gibi davranmazlar. Gerginlik yaşamamak için susulacak yerde susarlar, konuşulacak yerde de düşüncelerini düşünerek söylerler. “Ben ne dersem o doğrudur demezler ve haklı olma tutkusuyla yaşamazlar”.

Fiziksel, zihinsel ve benzeri birçok konuda gözleri sadece kendilerini görmez ve kendilerine hayran olmayan bu kişiler, ufak meseleler sebebiyle birbirlerini kırmazlar. Erdemli ve güzel olan davranışlar yaparlar. Gönül incitmezler, yanan ateşi söndürmezler, yapan olurlar, yıkan olmazlar.

Akıllıdırlar, insanlara kötülük edenlere iyilik ederler. Kendine söylenince razı olmayacağı sözü başkalarına söylemezler. Başkalarının kendisiyle nasıl konuşmasını istiyorlarsa, kendileri de onlarla öyle konuşurlar. Kimsenin arkasından kuyu kazmazlar.

Başarılı ve mutlu olmak isteyenler, bedenen hiç kimsenin birbirine zevkler, fikirler, tercihler, duygular yönüyle benzemediğini bilirler. Bunun için de, her zaman ölçülü hareket ederler, ölçülü konuşurlar. Ne istediklerini yaparlar, ne de istedikleri gibi davranırlar.

İnsanlarla iyi geçinebilmek için, kendileriyle iyi geçinirler ve kendileriyle barışık yaşarlar. Çevresinde farklı düşünen insanlara “insan” olarak bakarlar. Güçlü, sağlam ve tutarlı ilişkiler kurmanın yollarını ararlar, gergin ortamlar oluşturmaktan şiddetle kaçınırlar.

Güzel huyludurlar, bu dünyada iyi kalmak ve iyi anılmak için, kimseyle kavga etmezler, kötü ve sahte duygularla davranmazlar ve söylenenleri dinlerler. Güven duyulan bu kimseler, etrafındaki insanlarla iyi geçinmek için onları tanımaya, duygularını anlamaya çalışırlar.

Güzel şeylere dostturlar. Akıl fakiri ve dinlemesini bilmeyen cahillerden uzak dururlar.  Kalbinde insani bir duygu taşımayan, iyilik, güzellik ve samimiyet ne bilmeyen, kötü yürekli ve yüzsüz zavallılarla dost olmazlar, onlardan uzak dururlar.   

İyi kalplidirler, çıkarcı ve yılışık davranışlarla nabza göre şerbet vermezler. Dinlemeyi bilirler. Sevilmeyeceklerini bilseler de karşısındakilere gerçek fikirlerini ve yorumlarını acıda olsa çekinmeden söylerler. İyilik yapma adı altında duymak istediklerini söyleyip kuyu kazmazlar.