AKLI BAŞINDA OLMAYANLAR

Zayıf karakterli ve korkaktırlar. Kendi başlarına düşünemezler. Aklını gerektiği gibi, yerli yerinde ve iyi düşünmeden kullandıkları için, insanların hayatını, çıkardıkları problemlerle olumsuz etkilerler. Fikirlerini hayata geçirirken akıllıca davranmazlar.

Deliler, cahiller ve dengesizler gibi karakterleri zayıf ve kendilerine güvenleri olmadığı için, aklını mantıksızca kullanırlar. Ahlakî değerlerden uzak olarak yaşayanların isteklerine itaat ederek kul ve köle olarak yaşarlar.

Öğrenmeyi sevmezler; düşünmeden ve anlamadan hareket ederler. Duyu organları vasıtasıyla kendilerine ulaşan bilgileri değerlendirmeyi gerçeği, yalandan, güzeli çirkinden, iyiyi kötüden, faydalıyı zararlıdan ayıramazlar.

İyi düşünemedikleri, ne yapacaklarını, ne diyeceklerini bilemedikleri için hayatlarını sıkıntı ve yokluk içerisinde sıkıntı ve acı çekerek düzgün ve huzurlu yaşayamazlar. Gönül yıktıkları için, gönül dostlarını azaltırlar.

Çevresindekilere saygılı olmazlar. İnsanlar arasındaki olumsuzlukları olumluya çeviren en güzel iletişim kapısını kapatırlar. Kendine ve başkalarına değer vermezler. İnsan ilişkilerinde dürüst, adaletli ve haklara saygılı davranmazlar. Karşı saygı ve güveni esas almazlar.

Sevgi tohumlarını kuruturlar, insanların sevgi dolu bir ortamda yaşamasını engellerler. Hak yerler, başkalarının yaptıkları haksızlıklara göz yumarlar. İnsanların gelecekte barış, huzur ve güzellikler içinde anlamlı bir hayat yaşamasına engel olurlar.

Dengesizdirler, hayattan elde ettikleri kazanımların kıymetini bilmezler. Varlıkların ve yoklukların, sevinçlerin ve acıların, birleşmelerin ve ayrılmaların karını zararını hesap edemezler. Yaşadıkları hem iyi hem kötü günleri ayırt edip ders almazlar.

Tutarsızdırlar, düşüncelerinde kendileri ile çelişirler. Herhangi bir durum karşısında tam olarak bir karar veremezler ve seçim yapmakta zorluk çekerler. Düşünemedikleri için, düşünürken sorgulama, eleştirme ve iyiyi kötüden ayırt edebilme hesabını yapamazlar.

Ne yokluğa üzülmeyi ne varlığa sevinmeyi bilirler. Hiç bir şeyin sonsuz ve her şeyin, her güzelliğin ve her sıkıntının bir sonunun olduğunu akıl etmezler. Zamanın su gibi aktığını, her şeyin değiştiğini düşünmezler. Değişikliklere akılcı ve mantıklı yaklaşmazlar.

Her şeyin kendi çizgisinde ilerlediğini akıl etmezler. Hayatlarını düzgün, dengeli ve ruhen rahat yaşamak için, ellerinden gelenin en iyisini yapmayı akıl etmezler. Akıllarını kullanmayarak, güzel ve iyi günlerde erdemli insanlar olarak yaşamanın önünü tıkarlar.

Bilgi birikimli ve donanımlı değillerdir. Araştırmazlar ve okumazlar. Kılı kırk yararak titiz ve özen göstererek çalışmazlar. Vefasızdırlar, dünya sevgileri yüzünden insanların duygularıyla oynarlar ve her çeşit hatalı davranışları yaparlar.

 Toplum içinde bütün insanlara ölçüsüzce ve delice davranışlarda bulunurlar. Şartlar ne olursa olsun büyüklerine, kendilerine, çevrelerine, hayvanlara ve hayatta en fazla saygı göstermeleri gereken anne ve babalarına saygılı davranmazlar.

Sevginin değerini ve sevginin olmazları oldurduğunu bilmezler. Yaptıkları işlerle toplumun manevî değerlerini yıktıkları için, insanların birbirine yaklaşmasına, kalplerinin birbirine bağlanmasına, insanların arasındaki güvenin, dostluğun ve bağlılığın artmasına engel olurlar.

Işık yerine karanlık yayarlar.