İyi İnsan Yetiştirme Görevi Olan Analar ve Babalar

Bugün dünyanın her zamankinden daha fazla ve öncelikle “ben” merkezli düşünmeyen, “İyi insan” olarak yaşamak ve insanları mutlu etmek için yaşamaya çalışan insanlara ihtiyacı var.

 Çocuklarının iyi insan olmalarını isteyen analar ve babalar, çocuklarına, dünyanın “yaşanabilir” ve herkese “yeter” olması için, hayatlarını doğrudan etkileyen kaynakları bilinçli tüketmeyi ve  tükettikleri kaynakları da yeniden kazanmalarının mümkün olmayacağını öğretmeliler.
 
Çocuklarının temiz duygularla ve doğru değerlerle yaşamaları, iyiliğin kötülükten çok daha fazla yaygınlaşması ve toplumsal hayatta kalıcı olması için çalışmanın yolunu öğretmeye çalışmalılar. Öğrendikleri bilgilerden insanların yarar ve iyilik görmeleri için kullanmalarını öğretmeliler.  

 Her ana-baba, çocuklarını “iyi insan” ve “adil” insan olarak yetiştirmek için, hiçbir şeyi engel olarak görmemeli. Çocuklarının beyinlerini hem öğrenen ve hem de öğreten bilgi ile doldurmalılar. Gülen, güldüren, kin ve nefreti öldüren, iyilik etmeyi seven insan olarak yetiştirmeliler.  

Bugün dünyanın, ülkemizin ve herkesin karanlıklara ışık olan insanların kalbini kırmayıp seven, herhangi bir cansız eşyaya bile zarar vermekten uzak uzak duran, güvenilir, iyilik, doğruluk, adalet, merhamet gibi donanımlara sahip olan iyi insanları yetiştirmeliler.

 Herkesi oldukları gibi kabul etmelerini, insan ayırmadan ve dışlamadan,  sevmelerini öğretirler. Tutarlı davranışlarla yaşamalarını, yanlış yapanların yanlışlarını gördüklerinde düzeltmeleri için yol göstermelerini ve düştüklerinde de ellerinden tutup yerden kaldırmayı belletmeliler.

 Çocuklarına kimsenin arkasından konuşmamayı, yokluk içinde yaşayan komşularının, akrabalarının ve dostlarının yanında olmayı, onları onlardan çok düşünüp, onlara arka çıkmayı, çıkar için yüzlerine gülmemeyi öğretmeliler.

 Hata yaptıklarında özür dilemeyi, maddi veya manevi kişisel çıkar gözetmeden yararlı olmaya çalışan”, “başkalarının yararını da kendi yararı kadar gözeten”, “başkalarını da düşünen” ve yaptıkları iyilikleri unutan, kendilerine yapılan iyilikleri asla unutmamalarını öğretirler.

 İyi bir toplum olmak hayatı kolaylaştıran gelişmeleri, ilerlemeleri  sağlamak için, öğrenmeyi, araştırmayı ve bilinçlenmek için çalışmayı seven, yorum gücü kuvvetli ve doğal dengenin bozulmasına izin vermeyen “vicdanlı” insanlar yetiştirirler.

 Çalışarak ve üreterek kazandıklarından ve sahip olduklarından ihtiyaç sahiplerine  yardım etmeyi öğretirler. Cömert olmanın, sevgiyi beslemenin, zayıfı, güçsüzü doyuran sofralar kurmanın “almaktan” daha değerli olduğunu öğretirler. 

 Çocuklarına hatalarını görmelerini, insanların ortak vatanı olan dünyanın “yaşanır” ve herkese “yeter” olması ve gelecek nesillere iyi bir miras bırakmalarını öğretirler. Kötü insanların dünyaya egemen olmaması için, doğruları söylemeyi öğretirler.

Canlarını, mallarını, kültür değerlerini ve nesillerinin geleceğini kolay korumak için her zaman çok bilgi öğrenmelerinin şart olduğunu öğretirler. Kirsiz yoksulluğun mutluluk, çalarak, çırparak ve haksızlıklar yaparak zengin olmanın mutsuzluklar getireceğini öğretirler.