UTANMAYI BİLENLER

Utanmayı bilenlerin “ aile hayatları düzgündür.” Herkeste olması gereken, güzel bir süs ve kokudur. İnsanı insan yapan ve insanı güzelleştiren duygudur. Utanmayı bilen insanlar tek başına mutlu olmayı sevmezler.

 Sevmesini de, yüreğini sunmasını da, haksızlıklarla savaşmasını da, gitmesini de, kalmasını da, değerini bilene can olmasını da, olumlu düşüncelerle çevresinin güzel yaşaması için görevlerini yerine getirirler.

 Utanmasını bilen insanların kalpleri her zaman vicdanlıdır.  Bu karaktere sahip olan insanlar, sağlıklı bir toplumun oluşması için, insanlığı kurtaracak olan duygulardan birisi olan “utanma” duygusunun daha güçlü olması, yaşaması ve yok olmaması için çaba sarf ederler.

 Yalan söylemeyi bütün kötülüklerin anası olarak görürler. Yerin dibine girmemek, mahcup olarak yaşamamak, toplum tarafından dışlanmamak için, utanılacak işler yapmazlar. Verdikleri sözü, ne pahasına olursa olsun, yerine getirirler.  Namuslu ve şerefli” yaşamak için yalan söylemezler.  

Utanmayı bilen insanlar, yürekleri temiz, iyiden, doğrudan ve güzelden yana olan kimselerdir. İyi ile kötüyü, doğru ile yanlışı, güzel ile çirkini birbirinden vicdanlarının terazileriyle adaletli şekilde ayırırlar, hak edenin hakkını almasını sağlarlar. İyi ile kötüyü ayırt ederler.

İnsana yakışmayan kötü işler yapmazlar ve yapanlara da engel olurlar. Faydalı işler yapmak isteyenlerin önünü açar ve genişletirler, insanların insanları sevmesi, birbirine güvenmesi için, güven duygusunun artması için çalışırlar. Maddeyi değil sevgiyi büyütürler.

Utanmayı bilen kimseler sevilmesi ve saygı duyulması gereken kimselerdir. Bu kişiler, ne bir insana, ne bir canlıya, ne de toplumun değerlerine zarar vermeden yaşarlar. İnsani ilişkilerinin daha sağlıklı olması için, güler yüzlü, yumuşak sözlü olmaya ve kendisini kimseden üstün görmeden yaşamaya dikkat ederler.

Hiçbir canlıda olmayan insani ve güzel bir duygudur, Vicdanlıdırlar, diken ekenlerin gül toplayamayacaklarını bilirler. Cehaleti en büyük fakirlik olarak görürler. Sır tutarlar, söylememeleri gereken şeyleri söylemezler. Taş yürekli olmadıkları gibi, kendilerini beğenmeyi akıl azlığı olarak görürler.

 Hal ve hareketleri ile toplumda uyulması gereken ve insanlar arasındaki davranışları düzenleyen nezaket, saygı ve görgü kurallarına uygun davranışlarla yaşarlar.  Kötü duygu ve düşüncelerle utanılacak hal ve hareketler yapmazlar Güzel ahlaklı ve cömerttirler. Ne yapacaklarını ve ne söyleyeceklerini bilirler.

 Dünya üzerinde az bulunan sorumluluk sahibi insanlardır. Sorumluluklarını yerine getiremedikleri zaman yalan sözlerle bahaneler üretmezler ve etraflarına zarar vermezler. Birini kırdıklarında, sinirlendirdiklerinde, üzdüklerinde utanmasını bilirler. 

 Toplum utanma duygusu olan insanları sever, İnsanlık vasıflarını kendilerinde bulunduran, bu kimseler bencil bir şekilde yaşamayan değerli kişilerdir. Yaptıkları hareketlerin nelere sebep olabileceğini düşünerek yaparlar. Kurnazlıkla ve ayak oyunlarıyla bir yere gelmek istemezler. 

Başkalarının yaşamlarına zarar verecek, umutlarını kıracak ve utanılacak duruma düşecek işler yapmazlar. Kimsenin bilmeyeceğinden emin olsalar bile gizli, kapaklı davranışlar yapmazlar. Kendi hatalarını bilirler, hatalarını değerlendirip kendilerine düzgün yol çizerler.

Duyarlı olurlar, empati yetenekleri yüksek ve fedakardırlar. Başkalarının görüşlerini, tutumlarını ve hissettiklerini umursarlar. İnsanların kötü günlerinde yanlarında olmayı, dertlerine çare olmaktan kaçınmazlar. Duygu kapılarını herkesin yardımına koşmak için açarlar. Sadece kendileri için yaşamazlar, Başkalarının dertleri ile dertlenirler.

Kibar, oturaklı, doğal ve ince kişilerdir. Arsız ve yüzsüz olmaktan, insanlara sorun yaratmaktan, cehalete saygı duymaktan, bakar kör ve duyan sağır olmaktan utanırlar. Kimsenin onurunu kıran, ahlaka uymayan bir davranış sergilemezler.