“Biz Bu Dünyanın İnsanı Değiliz”

Bizler insan olarak ne bu dünyaya ne de ahirete layık olduk. Müslüman olmak bir tarafa insan olmayı bile beceremedik. Dünyaya hepten bağlandık, yarınımızı, geleceğimizi ve değerlerimizi unuttuk...

Oysa ahiret insanıydık, dünyada geçiciydik, biraz kalıp gidecektik. Ama kazık çaktık bu dünyaya, hep burada yaşayacakmışız gibi. Bir hesap yokmuş gibi yaşadık hep. İnancımız bir tarafa insanlığımızı kaybettik. Komşusu açken top yatan bir millet olduk...

Ama inancını, değerlerini, aklını ve ruhunu diri tutan bir millet kaldı bu dünyada. Gazze halkı. Onlar tüm bedenlerindeki hücreleri ile ruhları ile Rabbine teslim olmuşlar. Ölüm ve şehadet onlara daha yakın.

Sabrettiler, Rabbimizin takdir ettiğine tevekkül gösterdiler, zalime boyun eğmediler, kimsenin yardımına muhtaç bile kalmadılar...
Hepsini ruhları bu dünyadan göçüp gitti, bir tek bedenleri kaldı.

Her biri bu dünyayı size bırakıyoruz, ahiret bizimdir sedaları ile fena alemden beka alemine yol aldı...,

Özellikle de tüm ailesinin şehadetine tanık olan bir Gazzeli annenin şu sözleri akıllarda kaldı; “Bizler Rabbimizin verdiğine razı olduk, onun rızasını diliyoruz. Allah’a hamd olsun. Bu Allah’ın takdiri ve muradıdır. Çünkü biz bu dünyanın insanı değiliz. Vallahi ahiret bizimdir. Bizim ahiretimiz var, cennet bize verildi, dünya onların olsun. Dünya ehli dünyada kalsın, bizler ahireti istiyoruz. Cenneti arzuluyoruz ”

Tüm sevdiklerinin şehit olduğuna ve cennet ehli olduğuna inanan bu kadın, tüm İslâm alemine bedel bir yüreği var. Ölümün onlar için büyük bir kazanç ve ödül olduğunu bilerek yaşıyor...

Oysa bizler, sanki dünya hep var olacakmış gibi hayat sürüyoruz. Ahiret yokmuş, hesap yokmuş, cennet ve cehennem yokmuş gibi yaşıyoruz...

Bizler aslında Dünya ehli bile olmaya layık değiliz. Zira yanı başımızdaki Müslüman kardeşlerimizin katledilmesine, öldürülmesine, aç ve yurtsuz bırakılmasına, zulme uğramasına göz yumduk, sustuk, kulaklarımızı ve gözlerimizi kapattık...

Böyle Müslümanlık, böyle din kardeşliği, böyle vefa olur mu?

Hani bizi biz yapan inancımız, değerlerimiz. Hani bizi insan yapan vicdanlarımız. Hepsine ne oldu?

Kendi evladı katledilmişcesine Gazze’yi ve halkını savunan Müslümanlar hani neredesiniz.

Nerede kaldı o Osmanlı ruhu, nerede kaldı imanınız, nerede kaldı insanlığınız?

Öldürülen, katledilen, zulme uğrayan sizin evladınız, kardeşiniz, eşiniz veya sevdikleriniz olsaydı, acaba bu kadar sessiz kalabilecek mıydınız?