Çocuklarımız ve Yapay Ortamlar!!!

Hem anne ve babanın hem de devletin en temel esas vazifesi evlatlarını geleceğe taşımak ve onlara güzel yarınlar inşa etmektir. Anne baba, çocukları için yaşar, onlar için çalışır, onlar için hayatlarından vazgeçerler...
Devlet, halkı ve gelecek nesli vardır, onlar için daima ayaktadır, onlar için güvenli bir ortam hazırlar ve onları geleceğe taşımak için mücadele eder...
Ancak çocuklarımızı yeterince koruyamadık diyebilirim. Onları güzel bir ahlak ile edep ile yetiştiremedik, sağlam bir iman kazanmalarında yardımcı olamadık...
Çocuklarımız elimizden kayıp gidiyor ve bu kirli dünyanın içinde bataklığa saplanıp duruyorlar.
En büyük bataklık ise sosyal medya. Çocuklar, sosyal medyanın oyuncağı haline geldi. Sosyal medya olmadan yaşayamayan gençler var. Çocuklar arasında kültür alışverişi yok ve sosyal çevre çocukların zihinlerini de kirletiyor...
Neredeyse her yer yapay bir ortam haline geldi. Aile bağları, komşuluk ilişkileri, sıla-i rahim, samimi dostluklar ve ahlaki ortamlar neredeyse kayboldu...
Ne devlet ne de anne babalar, gelecek neslin kötü gidişatını durduramıyor. Sosyal dünyamızın tam ortasına; taciz, tecavüz, cinayet, mafya, silah, kara para, istismar, yolsuzluk, mülteci gibi kavramlar oturdu...
Sosyal dünya, ahlaki değerlerden çok bu kavramlar altında mücadele ediyor. Bu da çocukların yeni sosyal dünya içerisinde bir yer edinmelerine neden oluyor ve buna engel olunamıyor...
Biz istesek de istemesek de çocuklarımız bu düzende yaşamak zorunda kalıyor. Ne yetişen nesil bu dünya ile yaşamak zorunda kalıyor...
Oysa çocuklarımızı, dini ve ahlaki değerlerle yetiştirip, daha temiz bir gelecekle dünyalarını kurmamız gerekiyor. Ahlaki değerlerden kopan hiçbir nesle, güzel bir gelecek inşa edilemez...
Küresel ve yapay bir ortamda, sosyal medya bağımlılığı ile bir nesil, yolunu hiç bulamaz. Gelecekten yana büyük kaygımız var. Bu ortamı bizim elimizle ve başka ellerle biz yaptık. Çünkü örnek bir nesil olmadık, çocuklarımız yeterince koruyamadık veya onları yeterince dinleyip onlara vakit ayıramadık...
Bu duruma bir parça da biz sebep olduk. İstemeden de olsa. Ama çok geç kalmış sayılmayız. Bazı şeyleri düzeltmek için hala vaktimiz var...
Çocuklarımıza daha ahlaki ve güvenilir, kültürel zenginliklerle, sosyal ve dini değerlerle onların yeniden dirilmesine vesile olabiliriz...
Devlet, millet için varsa aile de çocukları için var. Hem devlet hem aileler nesillerini sahip çıkabilir, onlara daha iyi bir dünya bırakabiliriz. Bu mümkün ve bizim elimizde. Buna gücümüz de var. Yeter ki isteyelim. Olmayacak bir şey yok. Çocuklarınızı bu kirli dünyadan uzak tutun ve onlarla daha fazla vakit geçirin, onları dinleyin, onlarla konuşun, geleceklerini birlikte inşa edelim. Vesselam...