İnsanlık ve Merhamet de Enkaz Altında Kaldı

6 Şubat Kahramanmaraş merkezli depremler, Türkiye'nin 11 ilinde büyük yıkıma ve acıya yol açtı. 50 binden fazla insanın hayatını kaybettiği bu felakette, birçok vatandaşımız da yaralandı ve evsiz kaldı. Ancak depremin yarattığı fiziksel yıkımın ötesinde, bu süreçte toplumumuzun merhamet duygusu ve insanlığı da sarsıldı.

Depremlerin ardından bu 11 ilde hayat pahalılığı ciddi boyutlara ulaştı. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi, temel ihtiyaç maddelerinin fiyatları katlanarak arttı. İnsanlar, en temel hakları olan barınma ve beslenme konusunda büyük zorluklar yaşamaya başladı. Bu durum, dayanışmanın ve yardımlaşmanın en gerekli olduğu bir zamanda, insanların vicdanlarını da sorgulatır hale getirdi.

Depremle beraber, insanların merhameti de toprak altında kaldı sanki. Yardımlaşma ve destek beklenen bir dönemde, herkes kendi çıkarını düşünmeye başladı. Kim kimden daha fazla para koparır derdine düştü. Kira fiyatlarının artması, fırsatçılık yapılarak temel ihtiyaçların fahiş fiyatlarla satılması, toplum olarak ne kadar vicdansız hale geldiğimizi gözler önüne serdi.

Oysa ki, böylesi felaket anlarında dayanışma ve yardımlaşma en büyük gücümüz olmalıydı. Herkesin birbirine destek olması gereken bir dönemde, tam tersine, insanlar arasındaki güven ve merhamet duyguları zedelendi. Depremin yarattığı fiziksel enkaz kadar, insanlığımızın da enkaz altında kaldığını görmek üzücü ve düşündürücü.

Bu süreçte, devlet kurumlarının ve sivil toplum kuruluşlarının çabaları takdire şayan olsa da, bireyler olarak da daha duyarlı ve vicdanlı olmamız gerektiği açık. Depremin yarattığı maddi ve manevi tahribatı onarmak için hepimize büyük görevler düşüyor. Unutmayalım ki, bir toplumun gerçek zenginliği, insanlarının birbirine duyduğu güven ve gösterdiği merhametle ölçülür.

Gelin, enkaz altından sadece yaralıları ve kayıplarımızı değil, insanlığımızı ve merhametimizi de çıkaralım. Deprem sonrası yaşanan bu vicdansızlığa karşı hep birlikte dur diyelim ve yeniden dayanışma içinde olalım. Çünkü asıl felaket, insanlığımızı kaybettiğimizde başlar.