Hatalarını düzeltmek isteyen insanların “soyları” tükeniyor. Dünyayı kurtaracak olan “ övgü ve ödül”  beklemeden ince düşünen, lekesiz, temiz, güzel, kibar, görgülü, başkalarına karşı saygılı ve vicdanlı davranan kişileri korumak gerekir.

Hatalarımızı ve yanlışlıklarımızı söyleyenlerden nefret etmek yerine onları sevmemiz gerekir.  Bilginin ne olduğunu bilenlere, aklı başında olan ve hatalarını kabul edenlere, hatasında ısrar etmeyenlere herkesin saygı göstermesi gerekir.

Hatasını kabul edebilmek ahlaki bir mükemmelliktir, namusluluktur, İyi ve kaliteli bir davranıştır. “Haklı olmak hep haklı çıkmak” yerine, hatamızı kabul etmek, özür dilemeyi, küçüklük olarak görmemek hatalı davranışlarımızı düzeltmek gerekir.

Kendimize ve etrafındakilere saygılı, kendimize güvenerek her türlü eleştiriye açık olmak gerekir. Kendi kendimizi de eleştiren veya özeleştiri yapabilmemiz. Hatalarımızı ve yanlışlarımızı kabul edip, özür dileyen erdemli insan olmamız gerekir. 

Kimseyi başkalarının yanında veya huzurunda, eleştirmemek, tepeden bakmamak gerekir. İşe yarayan doğru ve düşmanlık kazandırmayan sözlerle, yıkıcı olmadan, yapıcı ve yol gösterici sözlerle, küçük düşürmeden eleştirmek gerekir.

Hata altın elbise olsa kimse giymezmiş. Dengeli ve kendine güvenen insan olup şu veya bu sebeple kendi hatalarımızı görmek ve düzeltmek gerekir. Yaptığımız yanlışların doğru olduğunu  savunmak yerine  doğrusunu yapmamız ve başkalarını suçlamamak gerekir.

Hatalarımız ortaya çıkarıldığında kaçacak delik aramak, yaptığımız yanlışın doğru olduğunu savunmak küçültmek yerine neyi yanlış yaptığını bilmek ve doğrusunu yapmak için hatamızı önemsemek gerekir.

İnsanlar, hayatta karşılaştıkları başarısızlıklarına hep bahane aramak yerine, hatalarının kaynağının kendileri olduğunu düşünmeleri gerekir. Kendi hatalarını kabul etmek zor da olsa dürüst, alçak gönüllü olmaları, daha insan canlısı olmaları gerekir. 

Hayatımızı doğru bildiğimizi sandığımız yanlışlarla geçici mutluluklarla yaşıyorken bunu fark edecek bilgi ve birikime sahip olanların uyarılarına değer verip ezik ve acılar yaşamak yerine güzel bir hayat yaşamak gerekir. 

İnsan, güçlü olmak, başkalarına zarar vermeden yaşamak için, yaptığı iyi olmayan olay karşısında büyüklük gösterip bütün sorumluluğu üzerine almayı bir kayıp görmemesi, üste çıkmaya çalışmamayı ve hatalarını kabul etmeyi yiğitlik sayması gerekir.

Hatalarını kabul eden ve yanlışlarında “inat” etmeyenler şahsiyetlerdir. Laftan ve iyilikten anlayan, paylaşmayı bilen, kendini beğenmeyen ve bencil olmayan bu insanları “adam gibi adam “ olarak görmek gerekir.

Hatalarını kabul edenler kibirli ve çıkarcı değildir. Her zaman benim dediğim doğru, her zaman benim dediğim olacak demezler, kendini beğenmişlik yapmazlar. Mantıklı düşünen, kendine bakan, empati yapan ve iyi kalpli olan bu insanları korumak gerekir.