Kıymetli kardeşler!

Kıymetli okurlar!

Sizleri en kalbi duygularım ile selamlıyorum.

Milletimiz arasında küçük bir söylentinin olduğu doğrudur.

"Namaz kılanın işi rast gider!"

Evet oldukça güzel bir düşünce.

Ama hiç, "Allah sevdiği kuluna musibet verir!" denildiğini duydunuz mu?

Bence aslolan görüş budur.

Asıl namaz kılanın başı belada olur.

Tıpkı sevdiğimiz, gözümüze tatlı gelen bir çocuğu kızdırmaya çalıştığımız gibi.

Bizi yaratan yüce Rabbimiz bizim sesimizi duymayı seviyor.

O'na bol bol dua etmemizi boşu boşuna istemiş olamaz ya?

He bir de namazı, işleri yolunda gitsin diye kılanlarda var.

Kimsenin içi bilinmez ama kendi ağzıyla söylediğinde işin rengi değişiyor tabii.

Kıymetli kardeşler!

Musibet, bela aslında öyle kıymetli şeyler ki, değerini bilmek lazım gelir.

Misafir berekettir, baş üstünde tutulur.

Bela, musibette birer misafirdir ve gerçekten (şükredersen) bereketi çoktur.

Musibeti baş üstünde tutmaya özen gösterelim.

Krizi fırsata çevirmek diye buna denir.

Hasta dahi olmadığımızda gerçekten kendimizi sorgulamakta fayda var.

Hasta olmamak bile gerçekten sıkıntı.

Başına iş gelmeyen, musibet, sıkıntı gelmeyen biri, imanını yoklasın demekte fayda var.

İslamiyeti yaşamak öylesine güzel ve kolay ki, farkına vardığımızda bu din için ağızla yapılan şükrü yetersiz buluyoruz.

Çünkü cennete girmek gerçekten kolay.

Cehenneme girmek çok daha kolay ama, bunu da hatırlatmak gerek!

Yani denilen o ki aslında islamı yaşayan, hiç yoktan namazını(gerçekten eda eden) kılanın sıkıntısı derdi bitmez.

Rabbim ona bu dünyayı dar ederek öteki cihanı sevdiriyor.

Bir yandan alırken bir yandan en iyisini veren Rabbime hamd-ü senalar olsun...